Teraz biegam po pół godziny cztery razy w tygodniu i naprawdę to lubię.
Zaczęło się od tego, że bardzo chciałam zacząć uprawiać sport. Mam bardzo mało wolnego czasu, ze względu na dziecko i na to że pracuje dość daleko od miejsca zamieszkania.
Z pracy wracałam do domu padnięta, nie miałam na nic siły. Często dopadało mnie przygnębienie i smutek, a do tego bardzo często chorowałam.
Wyjście widziałam tylko jedno, zacząć uprawiać sport. Najodpowiedniejsze wydało mi się bieganie, a to dlatego że nie musiałabym tracić tak cennego czasu na dojazd na basen czy do fitness clubu.
Tylko po prostu wyjść z domu i zacząć.
Zaczęłam od treningu dla początkujących biegaczy, plan ten znajdziecie tutaj.
Miał on w przeciągu 10 tygodni doprowadzić do tego, że będę w stanie przebiec pół godziny bez przerwy. Polegał on na tzw marszobiegach, czyli przeplataniu biegu i marszu. Na początek biegnie się przez 1 minutę, później maszeruje 5 minut, ten cykl powtarza się 5 razy. Z każdym tygodniem podnosi się poprzeczkę, 2 minuty biegu, 4 minuty marszu, 5 powtórzeń; 3 minuty biegu, 3 marszu, 5 powtórzeń itd.
Zanim zabrałam się do działania postanowiłam złamać wewnętrzną niechęć do tego sportu i kupiłam książkę Haruki Murakamiego "O czym mówię, kiedy mówię o bieganiu".
Pisarz opowiada o wpływie biegania na swoje życie. Dlaczego zaczął, jak przygotowywał się do maratonu, co daje mu bieganie.
Książka spełniła swoją rolę, skumulowałam takie pokłady motywacji, że nie przestraszył mnie mróz -16 stopni. Kwękanie domowników, że powinnam zacząć wiosną, bo się przeziębię. Byłam jak skała i trening zakończyłam. Po drodze byłam chora około trzech razy, ale doprowadziłam sprawy do końca.
To był mój wewnętrzny Mount Everest.
Teraz staram się nie przestać, bo jeśli skończyłabym biegać, to tak jakbym roztrwoniła milion wygrany w toto lotka.
Dzięki bieganiu częściej się uśmiecham, mam więcej energii, siły, póki co tfu tfu nie choruję, że nie wspomnę o utrzymywaniu stałej wagi, nawet jeśli czasem zjem w nocy pół pudełka lodów.
Lubię biegać gdy wieje wiatr, lubię też wtedy słuchać muzyki. Przez te pół godziny znika cały świat.
Kiedyś biegałam ale z powodu kontuzji zarzuciłam uprawianie tego sportu. Oczywiście ponownie niezwykle trudno się zebrać do uprawiania tego sportu. Po przeczytaniu tego cudownego artykułu nie mam wątpliwości: bieganie jest częścią mnie, i tak jak z części siebie nie mogę zrezygnować również z niego. Zatem: zakładam adidasy i .. biegnę :) Cudowna motywacja: dziękuję!!
OdpowiedzUsuńBardzo mi miło, miałam cichą nadzieję że choć troszkę mój tekst zmotywuje kogoś do biegania :)
OdpowiedzUsuń